سایت جـامع آستـان وصـال شامل بـخش های شعر , روایت تـاریخی , آمـوزش مداحی , کتـاب , شعـر و مقـتل , آمـوزش قرآن شهید و شهادت , نرم افزارهای مذهبی , رسانه صوتی و تصویری , احادیث , منویـات بزرگان...

مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها

شاعر : مهدی کبیری
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن
قالب شعر : غزل

یاد پدر می‌کرد و با گریه اذان می‌داد            گهـوارۀ خالی محـسن را تکان می‌داد

هر بار از سد سکوت کوچه رد می‌شد            هر بار روی خاک می‌افتاد و جان می‌داد


با دیدن گلها دلش از غصه خون می‌شد            نیـلـوفـر بـاغ عـلی بوی خزان می‌داد

حـتی به سـخـتی هم دگر بـالا نمی‌آمد            دستی که نان خلق را از آسمان می‌داد

با یاعلی از بسترش آهسته برمیخاست            این نام بر زانوی بی‌جانش توان می‌داد

روی حسینش را میان گریه می‌بوسید            وقتی تنور خانه قدری بوی نان می‌داد

زینب به یاد جـای زخـم مـیخ می‌افتاد            وقتی حسن هق هق کنان در را نشان می‌داد

وقـتی امانت را عـلی دست پیـمبر داد            غرق خجالت بود و دائم سر تکان می‌داد

نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد محتوایی در عدم رعایت شأن حضرت زهرا؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و حفظ بیشتر حرمت و شأن اهل بیت که مهمترین وظیفه هر مداح است؛ بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.



با لکنتش هی گریه می‌کرد و اذان می‌داد            گهـوارۀ خالی محـسن را تکان می‌داد



بیت زیر اگر اشاره بر تنور خولی داشته شود مستند نبوده و باید حذف شود زیرا در روایات معتبر کتب تاریخ الامم والملوک ج ۵ ص ۴۵۵؛ الکامل فی‌التّاریخ ج ۱۱ ص ۱۹۲؛ مَقْتَل خوارزمی ج ۲ ص ۱۰۱؛ مُثیرُالأحْزان ص ۲۸۸؛ مَناقِبِ آلِ ابیطالب ج ۴ ص ۶۰؛ بحارالأنوار ج ۴۵ ص ۱۲۵؛  جلاءالعیون ص ۵۹۸؛ منتهی الآمال ۴۷۴؛ نفس المهموم ص ۵۱۷؛ مقتل جامع ج۲ ص ۳۴؛ مقتل امام حسین ۲۰۹؛ تصریح شده است که خولی سر را در کنج حیاط و در زیر تشتی قرار دادند، موضوع تنور خولی برای اولین بار در قرن دهم در کتاب روضة الشهدا تحریف شده است؛ جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید؛ ضمناً حضرت زهرا همیشه به کودکانش محبت میکرد نه تنها وقتی که تنور خانه بوی نان دهد



روی حسینش را میان گریه می‌بوسید            وقتی تنور خانه قدری بوی نان می‌داد